پاسخگویی کتاب رشد
چهارشنبه, ۱۴ اسفند ۱۳۹۲، ۱۰:۲۹ ب.ظ
کلمات کلیدی
بایگانی
- مهر ۱۳۹۴ (۲)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- آبان ۱۳۹۲ (۱)
- مهر ۱۳۹۲ (۳)
آخرین مطالب
-
۹۴/۰۷/۱۵قرضی نیکو
-
۹۴/۰۷/۰۹غدیر و مهر
-
۹۴/۰۶/۲۹جزوه جلسه 19 شهریور
-
۹۴/۰۶/۲۴نگاهی به زندگی پیامبر مهربانی ها
-
۹۴/۰۶/۱۶اولین جلسه رسمی شهریور ماه
-
۹۴/۰۶/۰۹جزوات جلسات قرآن
-
۹۳/۰۳/۱۱دوره های آموزشی
-
۹۲/۱۲/۱۴قدم دوم....
-
۹۲/۱۲/۱۴پاسخگویی کتاب رشد
-
۹۲/۱۱/۰۲خبر جدید....
پیوندهای روزانه
به نام خدا
باسلام
پاسخ سوال1:
درمرحله تعریفی که هرشخصی درذهن خوددارد این است که انسان حیوان ناطق ,اشرف مخلوقات است که توانایی اختیاروتعقل دارد.انسان رانمیتوان به تنهایی عقل,فطرت,غریزه ,استعداد وسرمایه تعریف کرد.بلکه انسان موجودی است که دارای ابعادگوناگون و همه مواردذکرشده است.مثلا اگربگوییم که انسان غریزه است ,تفاوت چندانی بین انسان وحیوان قائل نشده ایم.انسان دارای استعدادها,سرمایه هاونیازهایی است که باتوجه به این ها میتواندخودش وسرنوشتش رابسازدوبه هدف بزرگ خلقت برسد.انسان باید استعداهایش رابشناسد تابتواندبه تکامل برسد اما این شناخت کافی نیست.اتسان بایداستعدادهایش راجهت دهی کندتابتواند رشد کند درغیراین صورت انسان نه تنهارشدنمیکند بلکه زییان هم میبند چون تمام سرمایه واستعدادوتلاشش به بادداده است.پس این انسان بی نهایت است که میتواند انتخاب کند خسر یا رشد
پاسخ سوال 2:
دنیا محلی برای رشد یا خسروزیان انسان است.دردنیاست که انسان میتواندپاهایی خستگی ناپذیر برای رفتن مسیرطولانی راپرورش دهد,استعدادهایش راشناسایی وساماندهی کند وبرای اخرتش توشه ای برگیرد (الدنیا مزرعه الاخره)
دنیا محلی برای رشد وخودسازی انسان است این دنیاست که انسان خود رادر ان میسازد.دنیا میتواند برای افرادی عامل خسرهم باشد .چه بساافرادی انسانیت وسرمایه هایشان را در این بازار پرزرق وبرق دنیا میفروشند
ادامه ی سوال 2:دنیا محلی نیست که انسان همیشه در ان درحال رفاه باشد وفقطزندگی روز مره خودرا بگذراند بلکه دنیا محلی برای پرورش است
در پاسخ به سوال اول میتوان اینگونه گفت که انسان دازای سرمایه ها و استعداد های گوناگون اسست که برای رسیدن به هدفی که در خلقت او قرار داده شده نیاز است;; که انسانها گاه در انتخاب هدف خود اشتباه کرده و سرمایه های خود را ارزان خرید و فروش میکنند این گونه انسانها هنوز درک نکرده اند که هدف اصل و نهایی انسان چیست و اگر قرار بود به همین دنیای کوچک و هدف های کوچکتر بسنده کند این همه سرمایه به او داده نمیشد و او تنها عمر حود و سرمایه های خود را هدر داده در حالی که به هدف اصل خود که همان رسبدن به قرب الهی است نیز نرسیده.
در پاسخ به سوال دوم نیز برداشت من این است که دنیا هم محلی است برای صعود هم محلی است برای سقوط ..
.سقوط برای کسانی که به ان دل بسته و ان را دنیای اول اخر خود قرار داده و راه غفلت از مرگ و اخرت را پیش گرفته اند و صعود برای کسانی که به ان دل نبسته و تنها از ابزار های ان برای رسیدن به توشه اخرت خود استفاده میکنند
به نام خدا.پاسخ سوال اول:شخصیت وجودی انسان از دو جهت بررسی میشود:در تعریف عام انسان ودر نظر عموم مردم ظاهر انسان ملاکی برای بیان شخصیت و وجود اوست در صورتی که در معنای عمیقتر انسان را با سر مایه ها_استعداد های رشد یافته وتوانایی هایی که به سمت الهی هدایت شده اند تعریف می کنند.در تعریف انسان باید گفت انسان مجموعه ای از استعداد هاست که باید کشف شود رشد یابد وپس از رشد تکامل پیدا کند.اما وجود انسان تنها با این تعاریف کامل نمیشود بلکه این مولفه ها باید در جهت الهی هدایت شوند تا پاسخگوی شخصیت متعالی انسان باشد.پاسخ سوال دوم:سوال دوم به عقیده من رابطه تنگاتنگی با سوال اول دارد چرا که مولفه های شخصیتی انسان در این دنیا جهت میگیرد.انسان باید در این دنیا وبا استفاده از نعمات این دنیا هدایت شود وبه حقیقت شخصیتی خود برسد.البته در این میان ممکن است با استفاده نادرست از نعمات وسرمایه هایش دچار خسر شود.برای رهاییدن از خسر هم باید از قر ان کمک گرفت.
به نام خدا...
سوال 1 : در تعریف انسان باید به مولفه هایی توجه کنیم که هم بتوانند جتمع و کامل باشند و همه ی ابعاد شخصیتی او را در بر بگیرند و همچنین در جهت رسیدن به هدفی که در خلقت او قرار داده شده است ، باشند..
پس وقتی به انسان و ابعاد وجودی او کامل نگاه میکنیم ، میبینیم علاوه بر خصوصیات و ویزگی های عام و ظاهری یکسری استعداد ها و سرمایه های بالاتر و ارزشمند تر در وجود او قرار داده شده است. که هم جامع و کامل هستند و به همه ی نیاز های انسان پاسخ گو هستند.و همچنین در نهاین اگر شناخته شده و سازماندهی شوند میتوانند انسان را به هدف والای خود برسانند..
هدفی که ارزش اینهمه سرمایه های گرنبها را داشته باشد و باعث هدر رفتن انها نشود که این هدف همان قرب الهی است.پس انسان باید بسیار دقیق ابتدا این سرمایه هارا بشناسد و در مرحله بعد آنها را سازماندهی و استفاده کند تا سعادت در دنیا و آخرت نصیب او گردد و دچار خسران نشود...
سوال 2: و اما در رابطه با دنیا .. دنیا یک فرصت است ، یک مکان و فرصت برای شناسایی و پرورش همین سرمایه های وجودی انسان و این انسان است که تصمیم میگیرد چگونه از ان استفاده کند ؟؟
حصرت علی (ع): دنیا افریده نشده که برای ماندن شما باشد بلکه افریده شده که گذرگاه شما باشد تا از ان برای سرای ماندگاریتان توشه عمل برگیرید. پس در دنیا همواره مهیای سفر باشید و مرکبها را برای رفتن آماده سازید.
پس انسان است که باید با دقت از این فرصت دنیا برای شکوفایی سرمایه های خود و برداشت توشه استفاده کند و سعادت و خسران او هم به همین استفاده او از فرصت دنیا بستگی دارد تا هم در این دنیا و هم در اخرت دچار خسران نشده و به سعادت برسد..
سلام علیک
خیلی عالی بود تشکر از تلاشتون
خیلی عالی بود تشکر از تلاشتون
1.اولین نکته مهم در تعریف انسان توجه به این مسئله است که قدم گذاشتن انسان به این دنیا رشد است که لازمه ی این رشد و دوری از خسر و زیان شناسایی سرمایه ها و استعدادهای وجودی انسان است که اگر چه استعدادهای انسان های مختلف متفاوت است اما نکته مهم و اساسی جهت دهی به این استعدادها است که همه انسان ها در برابر آن یکسان هستند.
پس هر انسانی برای استعدادهای خود هدفی قرار می دهد و در راه رسیدن به آن قرار می گیرد اما اگر این سرمایه ها جهت پیدا نکنند و برای هدفی آماده نشوند تنها کسی که ضرر می بیند خود انسان است چرا که استعدادهای او زیاد شده و انسان آن ها را سازماندهی نکرده پس در اصل او رشد نکرده و تنها از بعد وجودی او کم شده است.به همین دلیل عصرها پاک و مقدس هستند و خداوند به آن ها سوگند یاد می کند و تنها عامل ضرر انسان را خود او می داند نه افراد دیگر و اعصار مختلف را. انسان تنها کسی است که در دوره های مختلف زیان دیده است چون بیش از آنچه به دست آورده از دست داده است.
2. در تعریف دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم می توان گفت که این دنیا می تواند بهترین بازار خرید و فروش باشد پس انسان به دنبال دست به نقدترین و بهترین خریدار است چرا که راهی که او در پیش رو دارد بی نهایت است و در برابر بی نهایت هر مقداری صفر است پس هر طور شده تمام سرمایه های خود را جمع کرده و آماده معامله با بهترین خریدار می شود و این خریدار چه کسی میتواند باشد بهتر از خالق او و آفریننده هستی؟ او بهترین است و همیشه بهترین ها را طلب می کند پس انسان سعی دارد بهترین ها را برای او آماده کند و به این ترتیب سودی وسیع از این تجارت خواهد برد.در مقابل این دنیا می تواند بدترین بازار برای انسان نیز باشد اگر او سرمایه های خود را به درستی نشناسد و نداند که در این بازار خریدارهایی با نام های دل و هوس هایش،دنیا و جلوه هایشان و در رأس آن ها شیطان و وسوسه هایش در کمین او نشسته اند در این صورت او تمام سرمایه های خویش را مفت از دست می دهد و حتی متوجه هم نمی شود و به گمان خود کلی سود برده است.
پس انسان بسته به انتخاب بازاری که می خواهد در آن به تجارت بپردازد می تواند بالا برود و یا پایین بیاید.