پروازی دوباره

انگار همین دیروز بود که صدامون زدند و گفتند کسایی که پرواز رو دوست دارند آماده باشند که میخوام آروم آروم طعم بال زدن تو سپهر آبی رو بچشیم!

اولش واسمون سخت بود ولی...............

کم کم یاد گرفتیم مثل هم شدن رو و پرواز به سوی یک هدف رو....

خیلی وقت ها بال هامون شکست و ترسیدیم که نکنه دیگه نتونیم پرواز کنیم اما بال هامون رو گرفتند و به جای اون ما رو به اوج رسوندند.

حالا پرواز خوب امروز رو مدیون خیلی ها هستیم که تو این راه قدم به قدم کنار ما بودند و تنهامون نذاشتند.

.

.

.

دوستای خوبم!

سپهری های دیروز و مرصوصی های امروز

به پایگاه جدید پرواز در سپهر بیکران ایرانی خوش اومدید!